14 procent van corporatiewoningen aan statushouders toegewezen

28.000 huurwoningen

Vorig jaar werd gemiddeld nog 6 procent van de sociale huurwoningvoorraad toegewezen aan statushouders (asielzoekers met een verblijfsvergunning). Dit percentage ligt nu ruim twee keer zo hoog (14%), wat neerkomt op 28.000 woningen. Deze cijfers kwamen naar voren uit een enquête die Aedes hield onder 134 woningcorporaties.

Nederlandse gemeenten moeten dit jaar ruim 46.000 statushouders huisvesten, maar lopen achter op schema: tot nu toe zijn er dit jaar ‘pas’ 18.809 statushouders gehuisvest. Ondanks een afnemende vluchtelingenstroom zal het aantal statushouders dat een beroep doet op goedkope huurwoningen toenemen, mede doordat de helft van de alleenstaande vluchtelingen familieleden laat overkomen nadat ze een verblijfsvergunning hebben gekregen.

Grote taak voor corporaties

De huisvesting van deze statushouders en nareizigers wordt grotendeels door corporaties opgevangen: ruim de helft van de ondervraagde corporaties geeft aan dat particuliere huiseigenaren nauwelijks een rol spelen. Ook gemeenten tonen weinig actieve betrokkenheid volgens een kwart van de corporaties. Zij ‘hebben er geen urgentie bij, zijn het onderling oneens of wentelen de kosten volledig op de corporaties af’, aldus een woordvoerder van een van de corporaties. Daarbij werkt het COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers) ook niet altijd mee: zodra er woonruimte beschikbaar is, slaagt de instantie er vaak niet in om op tijd de formaliteiten af te ronden.

‘Verdringing’

Bijna de helft van de corporaties merkt dat reguliere huurders het huisvesten van statushouders steeds minder ondersteunen. Niet alleen omdat het ze een gevoel van ‘verdringing’ geeft, ook voelen huurders zich minder veilig en vinden zij dat vluchtelingen te weinig begeleiding krijgen.

Inzichten over de verdringing op de sociale woningmarkt als gevolg van de instroom van asielzoekers zijn op dit moment niet beschikbaar: volgens minister Blok (Wonen) zijn er geen landelijke cijfers over het aantal woningzoekenden en de daadwerkelijke wachttijden. Hij beroept zich daarbij op het feit dat de werkelijke ‘zoektijd’ van ingeschreven woningzoekenden meestal veel korter is dan de tijd dat iemand op de wachtlijst staat.